Gisteren tijdens mijn afspraak op de polikliniek Neurologie ben ik uitgenodigd door dr Visser om deel te nemen aan een les op het VU medisch centrum
Vandaag stond ik dan samen met dr Visser voor een klas van 4de jaars studenten van het VU.
De bedoeling was dat dr Visser mij vragen stelde over o.a wat de aanleiding was van mijn ziekte (zonder het woord polyneuropathie te noemen) en de lichamelijke gevolge ervan. Met mijn antwoorden moesten de studenten de informatie analyseren om zo stapje voor stapje tot een diagnose te komen.
Het viel niet mee voor de studenten. Ik had de indruk dat ze het zichzelf moeilijk maakte door zich te focussen op het centrale zenuwstelsel, met name het ruggenmerg gedeelte of, ze hadden nog te weinig inzicht van het hele scala van neurologische aandoeningen met de daarbij horende typische kenmerken.
Na ruim een half uur kwam via het perifeer zenuwstelsel het woord polyneuropathie eindelijk ter sprake.
Als slotwoord gaf ik de studenten het volgende mee in de voortgang van hun opleiding: 'Probeer je zo goed mogelijk in je patiënt te verplaatsen (empathie) en kijk verder dan je neus lang is'. Je word snel op het verkeerde been gezet als je informatie niet volledig is. Een juiste diagnose stellen vereist veel onderzoek en kennis is mijn ervaring. Verder heb ik nog iets verteld over mijn website en hopelijk hebben de studenten er iets aan om meer inzicht te krijgen wat het betekent om te leven met polyneuropathie.
Het was heel erg leuk om dit te doen, alleen jammer dat het lesuur zo snel voorbij vloog. Ik had graag nog wat langer en dieper in willen gaan op de materie. Als dank kreeg ik een boekenbon.
Vandaag stond ik dan samen met dr Visser voor een klas van 4de jaars studenten van het VU.
De bedoeling was dat dr Visser mij vragen stelde over o.a wat de aanleiding was van mijn ziekte (zonder het woord polyneuropathie te noemen) en de lichamelijke gevolge ervan. Met mijn antwoorden moesten de studenten de informatie analyseren om zo stapje voor stapje tot een diagnose te komen.
Het viel niet mee voor de studenten. Ik had de indruk dat ze het zichzelf moeilijk maakte door zich te focussen op het centrale zenuwstelsel, met name het ruggenmerg gedeelte of, ze hadden nog te weinig inzicht van het hele scala van neurologische aandoeningen met de daarbij horende typische kenmerken.
Na ruim een half uur kwam via het perifeer zenuwstelsel het woord polyneuropathie eindelijk ter sprake.
Als slotwoord gaf ik de studenten het volgende mee in de voortgang van hun opleiding: 'Probeer je zo goed mogelijk in je patiënt te verplaatsen (empathie) en kijk verder dan je neus lang is'. Je word snel op het verkeerde been gezet als je informatie niet volledig is. Een juiste diagnose stellen vereist veel onderzoek en kennis is mijn ervaring. Verder heb ik nog iets verteld over mijn website en hopelijk hebben de studenten er iets aan om meer inzicht te krijgen wat het betekent om te leven met polyneuropathie.
Het was heel erg leuk om dit te doen, alleen jammer dat het lesuur zo snel voorbij vloog. Ik had graag nog wat langer en dieper in willen gaan op de materie. Als dank kreeg ik een boekenbon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten