Een laatste woord

Dag lieve mensen, de rek is eruit. Er valt niet veel meer te rekken, de koek is op. Nog een laatste woord voordat de morfine en andere medicijnen binnenkort de regie van mijn lichaam zal gaan overnemen.
Ik zal dan gaan slapen en mijn lichaam zal stoppen met leven. Ik hoop dat ik zal voortleven in jullie herinnering.

Het leven is niet altijd zomaar vanzelfsprekend, soms moet je er veel voor doen of laten om gelukkig en tevreden te zijn om wie je bent.

Deze zin loopt als een rode draad door mijn leven, een leven wat niet altijd gemakkelijk was. Ik heb er veel van geleerd en het heeft me ook sterker gemaakt. Desondanks kijk ik ook terug op vele mooie momenten en periodes in mijn leven. Veel gezien, ontdekt en beleefd. De vele mensen die ik wereldwijd heb ontmoet, dierbare vriendschappen, onvoorwaardelijke liefdes en ook mijn dochter en de kleinkinderen waar ik trots op ben. Het is jammer dat ik mijn derde kleinkind niet meer zal zien en vasthouden kan. Ik zal ze ook niet meer zien opgroeien. Ik zal ook niet mijn oude dag slijten in mijn geliefde Thailand. Als troost zal hooguit mijn as daar voor eeuwig blijven rusten

Het gaat jullie goed, ben lief voor elkaar. Ik zal jullie ook missen voordat ik binnenkort definitief mijn ogen sluit.



---
pmc © 12 januari 2021

Het gaat nu erg snel

Gisteren dinsdag 5 januari was ik in het ziekenhuis voor bloedprikken, uitslag en een gesprek met mijn hematoloog. Het gaat niet goed (en dat voel ik ook). De medicatie remt de leukemie onvoldoende en dat is niet het enige probleem zei mijn dokter, mijn lichaam raakt uitgeput en infecties en koorts liggen op de loer. Ook mijn longen gaan nu hard achteruit. Mijn dokter spreekt nu gezien mijn situatie over een prognose van enkele weken. Naast de pijn (waar ik nu Fentanyl pleisters voor krijg), kan ik nu nauwelijks meer lopen. Ik zal binnenkort nog alleen op bed kunnen liggen.
Mijn dokter in het VUmc heeft gisteren meteen de huisarts ingeschakeld, deze is bij mij langs geweest. Zo lang er nog geen plek is in het Hospice Kuria (waar ik ben aangemeld) word er nu thuiszorg opgestart. Ook heb ik met mijn huisarts euthanasie besproken mocht het hospice niet doorgaan. Een goede vriendin (Coby) die ook mijn contactpersoon is gaat mij daarbij helpen.
Het gaat ineens erg snel allemaal en had nog veel willen doen. Mijn hoofd wil nog wel, maar mijn lichaam werkt niet meer mee. Ik zal de regie nu uit handen moeten geven wat natuurlijk erg moeilijk is. Het einde is nabij en ziet er niet leuk uit, helaas. Dit is waarschijnlijk mijn laatste blog. Bedankt voor het lezen en het gaat jullie goed.

UPDATE:
Ik heb net een telefoontje gehad van het hospice Kuria in Amsterdam.
Er is een plekje vrij, morgenvroeg (donderdag 7 januari) om 10.00 uur kan ik er terecht.
Ik ben blij dat er dan 24/7 voor me gezorgd word.

---
pmc © 6 januari 2021