Het is vandaag precies één jaar geleden dat ik de diagnose polyneuropathie te horen kreeg van de neuroloog van het VUmc te Amsterdam.
Mijn leven is drastisch veranderd het afgelopen jaar. Sinds november 2010 zit ik in de Ziektewet en mijn contact liep in januari van dit jaar af en werd niet meer verlengd.
Ondertussen heb ik diverse kuren achter de rug met weinig resultaat. De polyneurpathie heeft ondertussen zijn hoogte punt bereikt en ik heb er behoorlijk last van.
Ik heb mijn chronische ziekte al vroeg geaccepteerd, dat scheelt een hoop geestelijke narigheid. Je kunt er weinig aan veranderen en stop liever mijn energie in dingen die nog wel goed gaan. Gelukkig verveel ik me niet en besteed nu meer tijd in schilderen en schrijven. Dat is voor mij ook een goede uitlaatklep. Alles in mijn eigen tempo zonder vaste structuur.
Mijn leven is drastisch veranderd het afgelopen jaar. Sinds november 2010 zit ik in de Ziektewet en mijn contact liep in januari van dit jaar af en werd niet meer verlengd.
Ondertussen heb ik diverse kuren achter de rug met weinig resultaat. De polyneurpathie heeft ondertussen zijn hoogte punt bereikt en ik heb er behoorlijk last van.
Ik heb mijn chronische ziekte al vroeg geaccepteerd, dat scheelt een hoop geestelijke narigheid. Je kunt er weinig aan veranderen en stop liever mijn energie in dingen die nog wel goed gaan. Gelukkig verveel ik me niet en besteed nu meer tijd in schilderen en schrijven. Dat is voor mij ook een goede uitlaatklep. Alles in mijn eigen tempo zonder vaste structuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten